Rzeźba powierzchni została ukształtowana na skutek sił działających we wnętrzu Ziemi i na zewnątrz, tutaj dla Polski to przede wszystkim działalność lodowca, wiatru erozja rzeczna. Jako główne cechy ukształtowania naszego kraju należy wymienić: - lokalizacja terenów górskich tylko w południowej części kraju; zajmują około 2,5% powierzchni Polski - występowanie rzeźby polodowcowej na znacznym obszarze Polski- około 80% powierzchni; dla Polski północnej to rzeźba młodoglacjalna, a dla środkowej – rzeźba staroglacjalna - równoleżnikowy układ form rzeźby, na przemian wklęsłych i wypukłych - nachylenie Polski z kierunku południowo wschodniego na północno-zachodni - przewaga terenów nizinnych, do wysokości 300 metrów nad poziom morza-około 90%; średnie wysokości względne dla Polski to 173 metry nad poziom morza.
Północna Polska była najdłużej przykryta lądolodem, stąd tutaj spotykamy najwięcej pozostałości obecności lodowca. Obszar ten był w zasięgu zlodowacenia Wisły- najmłodszego, które zakończyło się około 10 tysięcy lat wstecz (rzeźba młodoglacjalna). Polodowcowe formy terenu możemy podzielić następująco, ukształtowane przez lądolód i przez lodowce górskie, spotykane na obszarach górskich. W przypadku lądolodu formy dzielimy na fluwioglacjalne (erozyjne- pradoliny, rynny polodowcowe; akumulacyjne- sandr, ozy, kemy, równiny po jeziorach zastoiskowych) oraz na formy bezpośrednio ukształtowane przez lądolód :morena denna i czołowa, drumliny, głazy narzutowe. Z kolei formy rzeźby lodowców górskich to z działalności akumulacyjnej- morena środkowa, morena boczna, morena czołowa zaś z działalności erozyjnej- żłoby i cyrki polodowcowe, U-kształtne doliny, wygłady lodowcowe. Znając podział form działalności lodowców możemy bez trudu określić rzeźbę terenu dla poszczególnych rejonów Polski.
Z kolei formy wklęsłe rzeźby młodoglacjalnej to: -pradoliny (to szeroki doliny, mające zazwyczaj równoleżnikowe ułożenie, powstają na skutek długiego postoju lodowca, spod którego wypływały wody roztopowe i ukształtowały pradolinę) -zagłębienia morenowe (to zagłębienia terenu, gdzie materiał morenowy był cieńszy a warstwa lodu gruba) -jeziora zastoiskowe (powstały przed czołem lądolodu, gdy klimat się ocieplał to lód topniał, miejsce osadzania się iłów, materiał skalny wykorzystywany w przemyśle ceramicznym) -jeziora polodowcowe (bardzo charakterystyczny element krajobrazu Polski północnej, inaczej jeziora subglacjalne; z reguły mają wydłużony i wąski kształt, strome brzegi misy jeziornej, parametry to szerokość kilkaset metrów a długość nawet kilkanaście kilometrów, dla przykładu można wymienić Jezioro Gopło, Jezioro Drawskie, Jezioro Wdzydze, Jezioro Jeziorak, Jezioro Raduńskie) -jeziora moreny dennej (powstały na skutek ocieplenia klimatu i wytopienia brył lodowych znajdujących się w osadach moreny dennej); zazwyczaj mają duże powierzchnie i urozmaiconą linię brzegową i dużą głębokość, na przykład: Jezioro Mamry i Jezioro Śniardwy; gdy jeziora zajmują małe powierzchnie to nazywamy je tzw. oczkami polodowcowymi. Poza formami rzeźby mającymi związek z lądolodem w północnej części kraju spotykamy formy powstałe na skutek oddziaływania rzek (wskutek erozji rzek powstają doliny wciosowe, doliny przełomowe; z kolei wskutek procesów akumulacyjnych powstają- delty), oddziaływania wiatru (formy eoliczne to na przykład wydmy), oddziaływania fal morskich (na skutek czego dochodzi do powstania wybrzeży wysokich i wybrzeży niskich; niszcząca działalność morza może prowadzić do powstawania klifów- rejon Rewala, zaś budująca działalność morza prowadzi do powstawania kos i mierzeji- Mierzeja Wiślana).
Polskie góry i wyżyny różnią się miedzy sobą budową geologiczna i rzeźbą; Sudety to góry zrębowe o wysokościach 700-1602 metry nad poziom morza (Śnieżka), o budowie krystalicznej lub fałdowej, z szerokimi kotlinami górskimi - Jeleniogórska i Kłodzka.
Grzbiety górskie Sudetów mają charakterystyczne formy- bramy, maczugi czy baszty; w zależności od pasma budującego Sudety jest różna forma rzeźby. Z kolei Przedgórze Sudeckie to ostańce granitowe, na przykład: Masyw Ślęży, Wzgórza Strzegomskie, Wzgórza Strzelińskie.
Ciekawa rzeźba wykształciła się na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, to ostańce wapienne , a w dolinach rzecznych jary, na przykład Maczuga Herkulesa w Ojcowskim Parku Narodowym.
Najniższe góry Polski - Góry Świętokrzyskie mają równoleżnikowy układ pasm górskich (składowych), z najwyższym –Łysogórami-szczyt to Łysica o wysokości 612 metrów nad poziomem morza; dominują tutaj kwarcyty i gołoborza, spotykane tylko w tej części Polski.
Wyżyna Lubelska i Kielecko-Sandomierska to pokrywy lessu i głębokie wąwozy, spotykane na przykład w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, Sandomierzu-Wąwóz Królowej Jadwigi, Nałęczowa. Z kolei na Roztoczu występują ostańce skalne i szumy-czyli wodospady. Pasowość rzeźby jest widoczna także w ułożeniu kotlin podkarpackich;
Kotlina Sandomierska i Oświęcimska razem tworzą tzw. Bramę Krakowską; spotykamy wysoczyzny, równiny i przełom Wisły. Jako najwyższe góry Polski- Karpaty maja bardzo zróżnicowaną rzeźbę, na co składają się pasma wzniesień poprzecinane dolinami rzecznymi.
Pasma Karpat to: Tatry, Pieniny, Beskid Niski, Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Bieszczady, Beskid Średni, Beskid Magurski, Beskid Sądecki, Beskid Wyspowy. Beskidy mają łagodniejsze formy rzeźby, gdyż budowa geologiczna ogranicza szybie procesy wietrzenia. Zostały podzielone na Karpaty Zewnętrzne i Wewnętrzne; spotykamy tutaj rzeźbę krasową-liczne jaskinie, wywierzyska (czyli formy krasu podziemnego i powierzchniowego) oraz typową rzeźbę wysokogórską polodowcowa- jw. Budowa geologiczna Polski wymusiła różnorodność krajobrazów, form rzeźby, a co z tym związane również typy gospodarowania i prowadzonej działalności przez człowieka; także czyniąc Polskę krajem atrakcyjnym pod względem turystycznym, każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego. Morze, jeziora, góry- tutaj można odpoczywać na łonie natury bądź też uprawiać sporty zarówno latem, jak i zimą.